Kυκλοφόρησε στις 6 Μαρτίου η Ελληνική μετάφραση του βιβλίου του Sam Harris: The End of Faith από τις εκδόσεις Ενάλιος. Tο πρωτότυπο εκδόθηκε το 2004, δίνοντας το άτυπο έναυσμα για το ξεκίνημα του κινήματος των ‘Νέων Άθεων’ Χάρις, Ντώκινς, και Ντένετ. Παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο και δίνει αρκετή τροφή για συζήτηση. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους αναγνώστες.
atheoi.ORG 
Όμορφα, σύντομα θα το προμηθευτώ τότε, αν και αυτή την περίοδο διαβάζω την ελληνική μετάφραση του Breaking the spell, καθώς και το Όπλα, Μικρόβια και Ατσάλι του Jared Diamond, οπότε έχω υλικό αρκετό για μελέτη. Ευχαριστώ πάντως για την ενημέρωση. 🙂
Άψογα. Πες μας τις εντυπώσεις σου μόλις το τελειώσεις. Έχω ακούσει καλά λόγια για τον Jared Diamond.
Παρεμπιπτόντως δεν άντεξα το προμηθεύτηκα και Το τέλος της πίστης, εχτές το ζήτησα από το βιβλιοπωλείο και σήμερα το έφεραν.
Επισκέπτομαι την ιστοσελιδα του Dawkins κάμποσο καιρό….μεγάλο money spinner αυτός ο αθεισμός….ο ντωκινς τώρα περιοδεύει στην αμερική…κατι σαν τον αλλο που δεν έγινε ξαφνικα καθολικός ….τον μπλερ…απο ντώκινς μου αρέσει πιο πολύ το EXTENDED PHENOTYPE που βέβαια δεν θα μεταφραστει ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ τη ΧΡΗΣΗ της ελληνικής όπως γινεται αυτή τώρα…απαρνήθηκα τα ελληνικά στα 14 όταν πρωτοδιάβασα HAMLET ΣΤΟ πρωτότυπο…τώρα είμαι 54 …….μετά ξαναγύρισα στα ελληνικά για να διαβασω λίγη ποίηση ……..τα άλλα του ντωκινς ειναι γραμμένα ΓΙΑ να εντυπωσιασουν….λένε βέβαια πολλές αλήθειες….. μιλώ συνειρμικά πια γιατι ο ΟΡΘΟΣ ΛΟΓΟΣ ειναι για κλάμματα…..η μεγάλη αποκάλυψη για μένα ήταν ένα βιβλίο το MATHEMATICAL METHODS in LINGUISTICS…..ΜΕ έστειλλε….έκανα 4 χρόνια ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ με γενναία υποτροφία απο αγγλία…..μετά βαρέθηκα …..και γύρισα ….ανακάλυψα την ΝΕΥΡΟΕΠΙΣΤΗΜΗ και τον Penrose……τον καταλαβαινω λίγο….προσπαθώ…δεν συμφωνώ πάντα….και γύρισα…….
σας θεωρώ αφελείς…..και γεμάτους οιηση για αυτά που βιαβάζετε…τώρα διαβάζω το
THE ROAD ΤΟΥ Cormac McCarthy….ΚΆΠΟΥ διαβάζω τη σκέψη ενός πατέρα που σε μια καμμένη ΑΜΕΡΙΚΗ ταξιδεύει με το γιό του ΙΣΩς προσπαΘΕΊ να τον σωσει….ίσως ΟΧΙ…λέει IF THIS CHILD IS NOT THE WORD OF GOD, GOD NEVER SPOKE…..deus absconditus????..ΕΓΏ πάντως δηλώνω (ΤΙ ανοητη λέξη) ΑΘΕΟς……
….για…
δημητρης ΚΩ
ωχ, καινουριος Αθανάσιος μου μυρίζει ο προηγούμενος
Ωστε μπορεί να είναι θέμα ντοπαμίνης?????
http://www.economist.com/science/displaystory.cfm?story_id=10903480
ΛΟΥΣΤΡΟΙ!!!!!
http://blog.newhumanist.org.uk/2008/03/get-your-shoes-shined-by-bishop-this.html
Χθές τελείωσα το διάβασμα του «Τέλους της Πίστης» και της «Επιστολής σε ένα χριστιανικό έθνος». Ομολογώ πως τα διάβασα απνευστί. Τόσο το κείμενο, τα μηνύματα του και τα ερεθίσματα που απευθύνει στη λογική του αναγνώστη, είναι απλά και ξεκάθαρα (μιλώντας βέβαια για τον απροκατάληπτο αναγνώστη).
Για τον anonymus που δεν διαβάζει ελληνικά, μάλλον θα άλλαζα γνώμη, αν διάβαζε το Breaking the Spell του D.C. Dennet, (Απομυθοποίηση στα ελληνικά) μεταφρασμένο από τους Δ. Ξυγαλατά και Ν. Ρουμπέκα, οι οποίοι έχουν κάνει θαυμάσια δουλειά, μεταφέροντας το νόημα ακριβώς όπως αν γραφόταν το έργο απ’ ευθείας στα ελληνικά.
Όσο για τη βιομηχανία «κοπής μονέδας» που αναπτύσσεται πάνω στα έργα του Dawkins αλλά και του Harris, αυτό είναι αναπόφευκτο αλλά δεν αποστερεί τα έργα από την αξία τους. Υπάρχει κοινό που διψάει για κείμενα που στηρίζουν τον ορθό λόγο και αυτό (εκτός του ότι είναι θετικό) δεν περνάει απαρατήρητο από τους μεγαλοεκδότες (Penguin πχ)
Για την συμπλήρωση της εικόνας, ο καλόπιστος αναγνώστης, οφείλει να ανατρέξει και στις πηγές της άρνησης των «αποκαλυπτικών» θρησκειών αλλά και της μεταφυσικής αρλουμπολογίας, ήτοι στον Ζώσιμο, στον Κέλσο, στον Ιουλιανό, στον Λιβάνιο, οι οποίοι λάτρεψαν και στήριξαν τον ορθό λόγο (στην κλίμακα της επιστημονικής γνώσης του καιρού τους).
@Sky: Εμένα προσωπικά μου άρεσε περισσότερο η κριτική του Χάρις στην έννοια του ‘ηθικού σχετικισμού’ (moral relativism) στο Τέλος της Πίστης. Εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο. Είναι φανερό ότι μπήκε αρκετή δουλειά σε αυτό. Το Γραμμα σε Ένα Χριστιανικό Έθνος μου άρεσε μεν αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να είναι έξτρα κεφάλαιο στο πρώτο βιβλίο του.
Εκεί που διαφώνησα με τον Χάρις είναι στις απόψεις περί βασανισμών και επίσης την ατάκα ότι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ είναι απλώς ‘ατελείς δημοκρατίες’. Τουλάχιστον εμένα μου φάνηκε ότι οι επιθέσεις αυτοκτονίας των Παλαιστινίων τις έβαλε λίγο ‘οut of context’ από την βίαια κατοχή.
Όντως, το Τέλος της Πίστης, είναι καλογραμμένο και πάνω απ’ όλα τεκμηριωμένο. Η Επιστολή, θα μπορούσε να μπει σαν επίμετρο στο Τέλος της Πίστης, αλλά λόγω του ότι απευθύνεται σε πιο ευρύ κοινό από εκείνη, νομίζω πως καλώς εκδόθηκε χωριστά.
Η έννοια της «ατελούς δημοκρατίας» δεν εμφανίζεται πρώτη φορά στον Χάρις. Αν δε σφάλλω την πρωτοδιάβασα στον Μπένεντικτ Άντερσον (Φαντασιακές κοινότητες). Στο πνεύμα του άντερσον νομίζω πως κινείται και ο Χάρις. Όσο για τους βασανισμούς, πστεύω πως το μεγαλύτερο μέρος του αναγνωστικού κοινού του, διαφωνεί. Εγώ επίσης.
Για τις επιθέσεις αυτοκτονίας, ασφαλώς και δεν τις συσχετίζει με τα πραγματικά τους αίτια. Μετατρέπει τον τρόπο αντίδρασης σε αίτιο κατά κάποιο τρόπο. Αλλά υπάρχει μία σχέση αιτίου αιτιατού (κάπου στο βάθος) όπως τις τοποθετεί ο Χάρις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πραγματεύεται συγκεκριμένο αντικείμενο, από συγκεκριμένη οπτική γωνία και κάτω από αυτή εξετάζει τα γεγονότα και τις ιδέες.
Πάντως μετά το Breaking the Spell (που το θεωρώ ως το κορυφαίο) το End of Faith είναι το καλύτερο στο θέμα της υποστολής των θρησκειών.
@Sky: Σαφώς και η δικαιολόγηση της κατάκτησης ξένων εδάφων με πρόσχημα τη δημοκρατία είναι το ίδιο παλιά με την ίδια τη δημοκρατία 🙂
Δεν μπόρεσα όμως να αγνοήσω την επισήμανση του συγγραφέα ότι το ισλάμ προωθεί ένα culture of martyrdom. Είχα δει ένα ντοκυμαντέρ που λέγεται To Live and Die in Jerusalem και το έδειχνε ξεκάθαρα. Μου έκανε εντύπωση ότι ακόμα και ανήλικοι/ες που διέπραξαν επιθέσεις αυτοκτονίας αντιμετωπίζονται ως ήρωες, και όχι ως θύματα από τους υπόλοιπους. Αναμφίβολα ο Χάρις έσπασε το άτυπο ταμπού της μη εξέτασης των θρησκευτικών πεποιθήσεων ως κίνητρο για βίαιες ενέργειες.
Από την άλλη ο Χάρις αγνοεί το ότι συνήθως η καλυτέρευση των αμυντικών δυνατοτήτων οδηγεί στην παύση τέτοιων ακραίων επιθέσεων.
Συμφωνώ απόλυτα πάντως ότι σε περίπτωση ολικής καταστροφής οι βιβλικές κουταμάρες δεν θα ήταν ψηλά στη λίστα των best of.
Ντένετ διαβάζω στα Αγγλικά και έκανα διάλειμμα στην ανάγνωση να πω την αμαρτία μου…αλλά δεσμεύομαι να το τελιώσω σύντομα! 🙂
«Mortgage . The Book Of God» ένα Βιβλίο που θα κάνει πολλούς να χάσουν τον ύπνο τους.
Ο Martin Ocelotl περιγράφει τον Θεό, την Κόλαση και τον Παράδεισο μ΄έναν τρόπο που σε κάνει να νιώθεις τις τρίχες στο σβέρκο σου να ορθώνονται.
Είχα την τύχη να γνωρίζω τον εκδότη (παλιοί καλοί φίλοι)και μου επέτρεψε να διαβάσω ένα μέρος κατευθείαν από το χειρόγραφο.
Δηλώνω ότι έχω μείνει άναυδος από την δύναμη της γραφής και το απίστευτο της σύλληψης της ιστορίας του Μάρτιν Όσελοτλ.
ίσως να μπορέσω να αναδημοσιεύσω κάποια αποσπάσματα … αν είστε πολύ τυχεροί.
BTW ο Martin Ocelotl είναι ψευδώνυμο Ενός εν ενεργεία Επιστήμονα της μικροσωματιδιακής φυσικής με απίστευτες περγαμηνές. Ξέρω ότι το όνομα του δεν θα δημοσιευτεί εξ αιτίας των κονδυλίων της έρευνας του που διαθέτει και κατά συνέπεια ελέγχει η γνωστή «Ευαγγελική» κυβέρνηση των ΗΠΑ. δίνω το Link για το Blog που ανάρτησαν μόλις σήμερα!!!
Μία μικρή διόρθωση: οι Νέοι Άθεοι είναι 4. Ξέχασες τον Christopher Hitchens, o οποίος έχει γράψει το «God Is Not Great: How Religion Poisons Everything». Δεν ξέρω αν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά.
Πάντως τα λέει ακόμα πιο άγρια ο Hitch (όπως τον αποκαλούνε χαϊδευτικά), από τον Richard Dawkins. Και μάλιστα έχει μία καταπληκτική ατάκα:
«What can be asserted without evidence, can be dismissed without evidence.»
Eπίσης τελευταία διάβασα και το «The Varieties of Scientific Experience» του Carl Sagan,. Πρόκειται για μία σειρά από διαλέξεις με θέμα την θρησκεία. (Και όλοι ξέρουμε ότι ο Carl Sagan ήταν άθεος).
Και για όποιον δεν το έχει διαβάσει προτείνω το βιβλίο πάλι του Carl Sagan «The Demon-Haunted World» ή στην ελληνική μετάφρασή του «Ο Στοιχειωμένος Κόσμος».
@Παρασκευή: Ρίξε μια ματιά στο τελευταίο μου άρθρο σχετικά με τον Hitchens
Άντιθετα με τους περισσότερους, εγώ δεν θα προτείνω σε κανένα αυτό το βιβλίο, γιατί όσο ξεκάθαρα μιλάει για την θρησκεία και για τον πραγματικό της σκοπό, άλλο τόσο προκαλεί φόβο και ενισχύει το φανταστικό σενάριο της αμερικής έναντι της τρομοκρατίας, μέσω του οποίου κατακτά λαούς και εξυπηρετεί συμφέροντα. Φτάνει στο φασιστικό σημείο να θεωρεί επιτρεπτά τα βασανιστήρια. Όχι, θέλουμε άτομα πραγματικά ελεύθερα, όχι τη μετακίνηση τους από τον ένα φόβο στον άλλο.
@dreamloard: Ρίξε μια ματιά στο προηγούμενο μου σχόλιο απάντηση στον Sky. Και εμένα με ξύνισε η στάση του ειδικά σε αυτό αλλά και στο παλαιστινιακό ζήτημα όπου δείχνει μια απλοϊκή προτίμηση προς το Ισραήλ.
[…] -Μπάτσος: Τι είναι αυτό ; (μας δείχνει το βιβλίο “Το τέλος της πίστης“) […]