Ιδού το σχόλιο που άφησα σε πρόσφατο άρθρο του blog Αντιφασιστική Δράση που αναδημοσίευσε το Δελτίο Τύπου του ΕΠΣΕ για την καταδίκη τριών στελεχών του «Ελεύθερου Κόσμου» για αντισημιτισμό. Ίσως μερικές λέξεις να διαφέρουν λόγω του ότι το σχόλιο μου σβήστηκε μετά την δημοσίευση του και το αναπαράγω βάσει μνήμης μια και δεν κράτησα αντίγραφο:
Συμφωνώ ότι οι κύριοι αυτοί είναι απαίσιοι άνθρωποι. Από την άλλη το μόνο έγκλημα τους είναι ότι έχουν μισαλλόδοξες αντιλήψεις. Απ’ότι κατάλαβα δεν προκάλεσαν υλική ζημιά ή σωματική βλάβη σε κανέναν. Τι λέει για εμάς ένα κράτος που φυλακίζει κάποιον λόγω των σκέψεων του;
Συμπληρώνω εδώ ότι κάθε γενικευμένη ρατσιστική/μισαλλόδοξη αντίληψη για μια ομάδα ανθρώπων με βρίσκει διαφωνούντα. Τα σχόλια των συντακτών του «Ελεύθερου Κόσμου» είναι αποκρουστικά και δεν αποτελούν εξαίρεση. Κινδυνεύουμε όμως να δημιουργήσουμε μια Οργουελιανή κατάσταση 1984 όταν ποινικοποιούμε τις σκέψεις και τις αντιλήψεις των πολιτών όταν εκφράζονται δημόσια και χωρίς καν την απειλή της άμεσης βίας (όπως φάνηκε εδώ από το κατηγορητήριο). Ομολογουμένως όταν έχει προηγηθεί το ολοκαύτωμα και το καθεστώς των ναζί στο πρόσφατο παρελθόν, η ποινικοποίηση του αντισημιτισμού φαντάζει σαν ένα απλό μέτρο πρόληψης. Πρέπει όμως να αναρωτηθούμε για το δίκαιο ενός νόμου που φυλακίζει τους λεγόμενους «εγκληματίες συνείδησης» σε μια χώρα μέλος της ΕΕ εν έτι 2008*.
—————
*Γνωρίζω ότι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες έχουν παρόμοια νομοθεσία και ούτε εκεί με βρίσκουν σύμφωνο.
atheoi.ORG 
Έχετε απόλυτο δίκαιο. Μπορούμε να δεχθούμε σε οποιοδήποτε ζήτημα «επίσημη εκδοχή της ιστορικής αλήθειας», η άρνηση της οποίας να επιφέρει ποινικές συνέπειες; Στη Γαλλία ποινικοποιήθηκε και η άρνηση της αρμενικής γενοκτονίας. Στην Ελλάδα κάποιοι ζητούν να ποινικοποιηθεί η άρνηση της λεγομένης ποντιακής γενοκτονίας. Φαντάζεσθε μια κατάσταση, στην οποία κάθε ομάδα πιέσεως θα μπορεί να επιβάλλει τη δική της «επίσημη» εκδοχή για κάποιο ιστορικό γεγονός, ποινικοποιώντας την έκφραση αντίθετης γνώμης; (προσπαθώ να θυμηθώ και τι ακριβώς είχε συμβεί το 1991 με κάποιους νεαρούς που είχαν κολλήσει αφίσσες σχετικές με την ΠΓΔΜ, των οποίων το περιεχόμενο επίσης δεν θυμάμαι ακριβώς)
Καλά, κι εσύ βρε παιδί μου, δεν είδες πού πήγες να αφήσεις σχόλιο; 😛 Για γύρνα λίγο στην προηγούμενη σελίδα που λέει για τους φασίστες που χτυπήθηκαν, επειδή έφεραν εθνικιστικά σύμβολα πάνω στο μηχανάκι τους.
Επί της ουσίας συμφωνούμε ότι οι πάσης φύσεως αντιρατσιστικοί νόμοι είναι τρομερά προβληματικοί (και μήπως ολίγον αντισυνταγματικοί; Δεν ξέρω, ρωτάω.) Απ’ την άλλη, υπάρχουν ήδη (και ορθώς) νόμοι που τιμωρούν την εξύβριση. Ίσως μια μικρή τροποποίησή τους να έδινε διέξοδο προσφυγής στη δικαιοσύνη σε ομάδες που θεωρούν ότι υπέστησαν εξύβριση, χωρίς να ποινικοποιείται η αντίθετη άποψη.
Είναι γεγόνος οτι ο μεγάλος ζήλος των όψιμων αντιφασιστών οδηγεί σε συμπεριφόρες που τίποτα δεν εχουν να ζηλέψουν από το πνεύμα λογοκρισίας των nazi . Η διαφορά βρίσκεται απλά στο οτι πλεόν αλλοί έχουν το πάνω χέρι. Προς Σατανά βέβαια , δεν ισχυρίζομαι οτι σήμερα ζούμε σε ολόκληρώτικα καθεστώτα. Ισχυρίζομαι όμως οτι ακόμη υπάρχει λογοκρισία σε βαθμό οπου ένας άθρωπος με μη πλειοψηφούσες απόψεις δεν μπόρει να αγνοήσει.
Ενα παράδειγμα είναι η σημερινή ,δημοκρατική και προοδευτική κατα τα άλλα, Γερμανία. Με μεγάλη έκπληξη πληροφορήθηκα, από ένα φίλο που έχει ζήσει χρόνια έκει, πως τέτοιος είναι ο αντιναζισμος τους που έχουν απαγορεύσει ακόμα και το όνομα «Αδόλφος» ! Λιγότερο ευτράπελα είναι η καταστροφή ιστορικών κτιρίων της επόχης και η απαγόρευση κάθε συμβόλου που παραπέμπει στο ναζιστικό καθεστώς (αναρωτιέμαι αν και ιστορικά ντοκιματέρ με θέμα τον ναζισμό «λογοκρίνουν» τη σβάστικα). Το σημέρινο γερμανικό κράτος δίνει την εντύπωση απατημένης γκόμενας που καίει τις φωτογραφίες του πρώην της.
Για να προλάβω αμαρτώλες σκέψεις τα προηγούμενα κατακρινουν την λογοκρισία και δεν κανακεύουν τον φασισμό. Όλη αυτή η αντιφασιστική φρενίτιδα που παρατηρείται ανα τον κόσμο και σε πολλές περιπτώσεις αντικατοπτρίζεται σε νόμους, έχει τις ρίζες της στην ευσθησία απέναντι στα θύματα του ναζισμού και στις κοινωνικές η θρησκευτικές ομάδες οπου αυτά κυρίως ανήκαν. Για αυτές τις ομάδες κάθε θετική αναφορά σε ολοκληρωτικά καθεστώτα αποτελεί μέγιστη ύβρη! Η βαθία τους πίστη οτι αυτοί οι νεκροί «ζούν» ακόμα σε κάποια μορφή και ταράσσεται η αιώνια μακαριότητα τους όταν καποιός ημικαθηστερυμένος δεκαπεντάχρονος νεοναζί χαιρετάει ναζιστικά, τους καθιστά πρόδηλη την αναγκή λογοκρισίας προς τους διαφωνούντες.
Προδηλοι βεβαίως γίνονται και οι υφέρποντες κίνδυνοι αυτής της έκρηξης παραλογισμού, για καθε λογικό και νηφάλιο άνθρωπο. Ποια είναι τα όρια οπου μπορεί να φτάσει μια άποψη και που αρχίζουν τα όρια της ύβρης; Ποια είναι τα όρια της ιερότητας πέρα απο τα οποία αρχίζει η βλασφημία; Η απάντηση καθε φορά ειναι αυθέραιτη και σε αρρηκτη σχέση με την εκάστοτε κυρίαρχη κρατική ιδεολογία. Το κράτος λοιπόν (στην περιπτώση της Ελλάδας μαζί με την εκκλησία) καθορίζει τα όρια της ελευθερίας του λόγου. Όποιος υπερβεί αυτά τα όρια έχει να αντιμετωπίσει τριτοκοσμίκους νόμους περι βλασφημίας , συκοφαντίας η εξύβρισης.
Η ποινικοποίηση του λόγου είναι εδώ. Ήταν παντα εδώ απλά βολεύει τους περισσότερους κι έτσι ποτέ δεν αποτέλεσε ζήτημα. Το ίντερνετ σπάει τα ταμπού και απελευθερώνει τον λόγο γιάυτο και ενοχλεί.
ΥΓ Γνωρίζω οτι βρέθηκα εκτός θέματος. Πρασυρθηκά απο τον θύμο μου :ρ
Εγώ πιστευω οτι πρεπει να καταργηθει το αδικημα της εξυβρισης και της συκοφαντικης δυσφημησης και ο απαραδεκτος νομος που ποινικοποιει την σκεψη. Ελεος δλδ με την καταστολη της σκεψης. Διαφωνουμε καθετα με τις μισαλλοδοξες ιδεες του αλλα καθεις μπορει να λεει το μακρυ και το κοντο του
Οι αντιφασίστες σου έσβησαν το σχόλιο!
@Πάρης: Και εμένα ειρωνικό μου φάνηκε.
@Grotesque: Για το όνομα ‘Αδόλφος’ δεν το ήξερα. Για σκύλο επιτρέπεται άραγε; LOL.
@όλους: Άποψη μου ότι γενικά τα αδικήματα της εξύβρισης και της δυσφήμισης (συκοφαντικής και μη) πρέπει να αποποινικοποιηθούν. Ας μπουν στον αστικό κώδικα και ας εκδικάζονται αποζημιώσεις εφ’όσον αποδειχτεί κάποια σημαντική ζημιά. Αλλά να φυλακίζονται άνθρωποι λόγω πληγωμένων αισθημάτων είναι λίγο κάπως.
Συμφωνω και εγω με τα προηγουμενα σχολια. Eιναι απαραδεκτη και φασιστικη η ποινικοποιηση οποιασδηποτε αποψης, οσο αποκρουστικη και αν τη βρισκουμε. Μια πολυ καλη ταινια πανω στο θεμα του παραλογου της αστυνομευσης της σκεψης, ειναι το Μinority Report. Βασιζεται σε διηγημα του Philip Dick και τη προτεινω σε οποιον δε την εχει δει (παρα την ασυμβατη με το υφος του Dick σκηνοθεσια του Spielberg).
@Averell: Το σχόλιο σου είχε μπει κατά λάθος στο spam filter. Συγγνώμη για την καθυστερημένη έγκριση.
@γιώργος: Το έχω δει το Minority Report. Δεν με εκπλήσσει ότι ο Spielberg και ο Tom Cruise έκαναν υπερβολική χρήση ποιητικής αδείας:)
Εγώ Σάϊμον συμφωνώ στα περισσότερα, αλλά… επιτρέψτε μου να διαφωνώ με την πλήρη και άνευ όρων αποποινικοποίηση της συκοφαντίας, που διαφέρει σημαντικά από την προσβολή και την ύβρη. Η συκοφαντία διαφέρει από τις βρισιές και τις προσβολές όσο ένας ελέφας από ένα μυρμήγκι. Υποψήφιος βουλευτής κόμματος και μπλόγκερ μπήκε κάποτε στο μπλογκ μου, απαντώντας σε ΠΟΛΥ φιλική και ήπια κριτική (και μάλιστα απόπειρα «να τα βρούμε») και απάντησε με βρισιές (με είπε «τενεκέ ξεκούρδιστο» και άλλα πολλά). ΔΕΝ το θεωρώ ΚΑΝ αδίκημα, διότι του απάντησα δεόντως (και το φχαριστήθηκα). Αδίκημα όμως -ναι- το θεωρώ ότι φιλοξένησε στο δικό του μπλογκ λίβελλο όπου με έκανε (άλλος) ρόμπα επαγγελματικά, π.χ. λέγοντας ψευδώς ότι απείλησα να κλέψω το laptop που μου δάνεισε μια εταιρεία (που δεν με πλήρωνε).
Προσοχή εδώ, ΔΕΝ λέω ότι πρέπει να τιμωρείται τόσο πολύ αυστηρά μια τέτοια συκοφαντία, αλλά απλούστατα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να αποποινικοποιηθεί εντελώς.
Αντί γι’ αυτό, με ενοχλεί, με ενοχλεί ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ, το ότι ο λίβελος δημοσιεύτηκε σε ένα μπλογκ όπου ήμουν (και είμαι) λογοκριμμένος. Δηλαδή, εν κατακλείδι, εκείνο που με πείραξε περισσότερο από όλα ήταν η ΣΤΕΡΗΣΗ της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ (και αυτο-υπεράσπισης).
Ορισμένα είδη συκοφαντίας ορθώς τιμωρούνται και σε όλον τον πλανήτη τιμωρούνται. ΟΧΙ όμως να τιμωρούνται με τρόπους που είναι υπερβολικοί, άδικοι, εξευτελιστικοί και -ιδίως- άδικοι για άλλους (αθώους) που φοβούνται να μιλήσουν σαν συνέπεια.
Είμαι λοιπόν υπέρ ενός νόμου εντελώς διαφορετικού, που π.χ. θα έδινε (και θα επέβαλλε) το δικαίωμα ΑΝΤΙΛΟΓΟΥ στον συκοφαντικό διαδικτυακό Λόγο.
Αν ο Σάϊμον π.χ. τσακωνόταν κάποτε μαζί μου και με απέκλειε από το Λόγο εδώ (πράγμα που φυσικά είναι εντελώς απίθανο να γίνει – αλλά λέμε τώρα) εκείνο που θα όφειλε να κάνει είναι (κατ’ εμέ) να μη χρησιμοποιεί το μπλογκ για να με συκοφαντεί (χωρίς να έχω δικαίωμα απάντησης). Ιδανικά τα λέω, ξέρω ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται κι ότι κανείς δεν πρόκειται να τα εφαρμόσει. Παρόλ’ αυτά, εμείς ως τίμιοι άνθρωποι ΗΔΗ τα εφαρμόζουμε και θεωρούμε αυτονόητο το δικαίωμα απάντησης κάποιου τον οποίο κριτικάρουμε.
Πάντως ομολογώ ότι δεν διάβασα ακόμη την είδηση να δω λεπτομέρειες, ίσως επανέλθω αν δω κάτι άξιο σχολιασμού, σε γενικές γραμμές συμφωνώ όπως είπα.
Μπράβο, Simon, σου βγάζω το καπέλο.
Βέβαια, συμμερίζομαι και την άποψη του Omadeon.
Το ζήτημα της ελευθερίας του λόγου είναι ένα από τα μεγάλα φιλοσοφικά προβλήματα και δεν έχει εύκολη λύση. Προφανώς, η ελευθερία του λόγου δεν μπορεί να είναι απόλυτη, γιατί υπάρχει λόγος «που ισοδυναμεί με πράξη», και κάποια παραδείγματα λόγου μπορούν να ισοδυναμούν με πολύ βλαβερές πράξεις. Το να φωνάξει κανείς «φωτιά!» σε ένα κατάμεστο θέατρο, προκαλώντας έτσι πανικό και θανάτους από ποδοπάτημα και συνωστισμό είναι το κατ’εξοχήν παράδειγμα, αλλά ένα ακόμα καλύτερο παράδειγμα (της σημερινής εποχής) είναι η αποκάλυψη των προσωπικών στοιχείων ατόμου που επιθυμούσε να παραμείνει ανώνυμο.
Το ερώτημα λοιπόν είναι πως κρίνουμε αν ένα οποιοδήποτε παράδειγμα λόγου ισοδυναμεί ή όχι με βλαβερή πράξη. Μομίζω πως ενώ μεν τα κριτήρια θα έπρεπε να τίθενται από θέσεις αποστασιοποιημένες, επικρατεί τελικά η συνήθεια να τίθενται από διάφορους «συναισθηματικά φορτισμένους», και –ακόμα χειρότερα– από τους «άμεσα ηθικά θιγόμενους», πράγμα που καταλήγει σε μία παρωδία δικαιοσύνης.
Στην προκειμένη περίπτωση δεν νομίζω πως παθαίνει κανείς τίποτα πέρα από «πλήγωμα των συναισθημάτων του» επειδή κάποια κωθώνια έγραψαν κάποιες μπούρδες σε ένα έντυπο, κι έτσι δεν βλέπω λόγο ανάμειξης της δικαιοσύνης. Αν η πολιτεία ενδιαφερόταν να κάνει καλό θα μπορούσε το πολύ πολύ να είχε ξοδέψει ένα μικρό μόνο μέρος του συνολικού κόστους της δίκης για να προβάλλει απλώς την αντίθετη άποψη, κι έληξε το θέμα. Όχι μόνο η ομορφιά, αλλά και η ίδια η εγγύηση ύπαρξης της Δημοκρατίας είναι ότι επιτρέπει σε κάθε άποψη να ακούγεται, ακόμα και την άποψη των «σκουληκιών», που αν περνούσε από το χέρι τους, θα την κατέλυαν.
@Grotesque Soulthorn: «Το σημέρινο γερμανικό κράτος δίνει την εντύπωση απατημένης γκόμενας που καίει τις φωτογραφίες του πρώην της.» LOL! μιά από τις καλύτερες ατάκες που έχω ακούσει τελευταία!