Πολλοί από εσάς ίσως γνωρίζετε την Εκκλησία του Ιπτάμενου Τέρατος Μακαρονιού (Church of the Flying Spaghetti Monster). To άρθρο του Associated Press μας ενημερώνει ότι η φετινή συνάντηση της American Academy of Religion θα έχει συζήτηση σχετικά με το με την εν λόγω «Εκκλησία» και τους πιστούς της, γνωστοί ως Pastafarians. Για εμένα ξεχώρισε το παρακάτω απόσπασμα:
Joining them on the panel will be David Chidester, a prominent and controversial academic at the University of Cape Town in South Africa who is interested in precisely such questions. He has urged scholars looking for insights into the place of religion in culture and psychology to explore a wider range of human activities. Examples include cheering for sports teams, joining Tupperware groups and the growing phenomenon of Internet-based religions.
Η ερώτηση του αγγίζει την Ελλάδα αρκετά, αν αναλογιστούμε την βιαιότητα, την προσήλωση, και τον φανατισμό που παρατηρείται ανάμεσα στους οπαδούς αρκετών αθλημάτων. Κάνοντας μια εύρεση στο youtube για την λέξη «θρησκεία«, τα 13 από τα πρώτα 20 αποτελέσματα έχουν κάνουν με την παρακολούθηση αθλητικών γεγονότων! Μήπως πρέπει να λαμβάνουμε τα συνθήματα των οπαδών τοις μετρητοίς; Μήπως ο αθλητικός οπαδισμός είναι θρησκεία;
atheoi.ORG 
Είναι η νέα θρησκεία. Αρκεί να δεις τον «ιερό πόλεμο» πριν από κάθε ματς.
Μα, φυσικά και είναι θρησκεία, αγαπητέ μου.
Έχει θεό (στο όνομα της ομάδας)
Έχει αγίους (τον κάθε παίκτη)
Έχει προφήτες (τον προπονητή)
Έχει ιερά αντικείμενα (μπάλες, κύπελα, κασκόλ)
…μερικά από αυτά μάλιστα τα προσκυνάνε (φανέλες, εικόνες της ομάδας)
Έχει ναούς (τα στάδια)
Έχει προσευχές (βλέπε ΠΡΟΠΟ)
Έχει παραμύθι (βλέπε στημένα παιχνίδια)
Έχει μυθολογία (στατιστικές του αθλήματος)
Έχει ιερούς πολέμους (τον κάθε αγώνα, όπως είπε ο RooF)
Έχει άπιστους (τους οπαδούς των άλλων ομάδων)
Λειτουργεί ως όπιο (δεν χρειάζεται να υποσχεθεί μετά θάνατον ζωή γιατί θέτει τον ορίζοντα του μέλλοντος στο τέλος της κάθε αθλητικής περιόδου, όπου θα απονεμηθούν οι τίτλοι)
Οι φανατικοί είναι συχνά εγκληματίες (χουλιγκανισμός)
Προκαλώ οποιονδήποτε να μου βρει κάποια ουσιαστική διαφορά.
Υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά. Οι ομάδες ΥΠΑΡΧΟΥΝ
ROTFLMAO!!!
Και η θρησκεία υπάρχει Mandarin…αυτό που πρεσβεύει αρνούμαστε.
Για τους ίδιους λόγους αρνούμαι και τις ομάδες…
Θρησκεία είναι ο οπαδισμός. Θεός είναι η ομάδα. Οι ομάδες υπάρχουν, οι θεοί όχι. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Ο αθλητισμός δεν ευθύνεται για το φανατισμό των οπαδών που παρατηρείται σε 2-3 αθλήματα. Όπως δεν ευθύνεται η φιλοσοφία για τις θρησκείες.
Δεν ισοπεδωσε κανενας τιποτα. Μια απο τις λιγες φορες που δεν το εκανα ουτε εγω :P.
Εχεις δικιο σε αυτο που λες.
» Ο αθλητισμός δεν ευθύνεται για το φανατισμό των οπαδών που παρατηρείται σε 2-3 αθλήματα. Όπως δεν ευθύνεται η φιλοσοφία για τις θρησκείες.»
Παιδιά την απάντηση στο ερώτημα αυτό την έχει δώσει εδώ και πολλά χρόνια ο Ρασούλης:» Πότε Βούδας, πότε Κούδας, πότε Ιησούς κι Ιούδας, έχω καταλάβει ήδη της ζωής μου το παιχνίδι»
PS: Είμαι άθεος και οπαδός συγχρόνως και δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό.
Επίσης όντας άθεος πηγαίνω το Πάσχα στον Επιτάφιο (επειδή γουστάρω πολύ και τη μουσική υπόκρουση του γλυκύ μου έαρ) και στην Ανάσταση μαζί με συγγενικά και φιλικά μου πρόσωπα ( οι οποίοι οι περισσότεροι ξέρουν ότι είμαι άθεος), γουστάρω να επισκέπτομαι μοναστήρια, μονές, εκκλησίες και ιδιαίτερα τα πανέμορφα ξωκλήσια ανά την Ελλάδα και το κορυφαίο έχω βαφτίσει το κοριτσάκι ενός από τους καλύτερούς μου φίλους και έχω διαβάσει το πιστέυω και όλες τις άλλες σχετικές μπούρδες ( απεταξάμην το Σατανά κλπ) και επίσης δεν έχω κανένα πρόβλημα.
Το «θρησκευτικο» συναισθημα που βιωνει ενας ποδοσφαιροφιλος ειναι πραγματικα απιστευτο! Αυτο μπορει να το επιβεβαιωσει οποιοσδηποτε εχει κανει εστω και μια φορα «χερια» στο γηπεδο μαζι με 40000 «ομοθρησκους» του. Αλλά: Τα ποδοσφαιρικα club στην ευρωπη δεν ειναι αφηρημενες εταιριες παραγωγης θεαματος, οπως πχ στην αμερικη, αλλα συλλογικες πολιτισμικες-ο αθλητισμος ειναι πολιτισμος-εκφρασεις τοπικων κοινωνιων ή κοινωνικων ομαδων.Ο ΠΑΟΚ(ολε) για παραδειγμα ειναι ο αντιπροσωπος της λαικης ταξης ολης της Β.Ελλαδας. Ο Αρης της μικροαστικης δεξιας της Θεσσαλονικης.Ο Ηρακλης της αστικης της Θεσσαλονικης. Οι διαφορες που εχουμε ειναι παραπανω απο αθλητικες, και οι ποδοσφαιρικες μας αναμετρησεις μια πολυ καλη αφορμη για εκατερωθεν καζουρα. Η δε βια που υπαρχει σε ολους τους τομεις της κοινωνιας, στα γηπεδα ειναι-αναλογικα με τη μαζικοτητα του event-απειροελαχιστη. Αυτα για να μην μπερδευομαστε…
Διαχωρισμος Κρατους-εκκλησιας ΤΩΡΑ!!!
Καταλαβαίνω τι λες Γιώργο, αλλά για εμένα αυτό έπαψε να ισχύει το 1979, όταν έγινε επαγγελματικό το ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχουν πια ιδεολογίες, υπάρχουν μισθοί και συμβόλαια.
Όσο για την επικινδυνότητα του θέματος, επέτρεψε μου να διαφωνήσω. Σκέψου σε πόσα άλλα μέρη μαζεύονται μεγάλοι αριθμοί θεατών στο ίδιο μέρος και δεν πέφτει καρφίτσα. Πόσα συχνά ακούς να υπάρχουν δρακόντεια μέτρα ασφάλειας για τους θεατές ενός κινηματογράφου, θεάτρου, ή συναυλίας;
Μπορώ να δεχτώ ότι ένα κομμάτι της βίας στα γήπεδα είναι για να ξεσπάνε διάφοροι εναντίον της αστυνομίας, η οποία (βάσει νόμου!) είναι αναγκασμένη να έχει παρουσία. Αλλά ένα τεράστιο μέρος της φανατίλας συντηρείται και τροφοδοτείται συνειδητά από τις δοιηκήσεις των ομάδων.
Ο.Κ, ο καθενας εχει τις αποψεις του. Απλα θεωρω πως υπαρχουν πολυ πιο σημαντικα προβληματα στο ορθοδοξισταν απο καποια σπασμενα καρεκλακια και 2-3 (μικρο)τραυματισμους, οχι οτι δεν ειναι προβλημα κι’αυτο βεβαια…Παρεπιμπτοντως, συγχαρητηρια για το blog, ειναι απο τα αγαπημενα μου και το επισκεπτομαι συχνα ασχετως αν δε κανω comments στα posts.
Εκεί σύμφωνοι. Και λιγότερο σημαντικό το πρόβλημα, αλλά και πιο εύκολα επιλύσιμο. Αλλά που και που καλό να κάνουμε ερωτήσεις για παρεμφερή θέματα να σπάει η μονοτονία 😉
Ευχαριστώ για τις ευχές 🙂