atheoi.ORG

30+ χρόνια από την καθιέρωση της δημοτικής στην δημόσια διοίκηση και ακόμα να συμμορφωθεί η εκκλησία. Εν έτι 2009 και συνεχίζει να στέλνει επιστολές στο Υπουργείο στην καθαρεύουσα η αρχιεπισκοπή Αθηνών. Κρατικοί λειτουργοί (αλλιώς «δημόσιοι υπάλληλοι») δεν είναι οι ορθόδοξοι ιερείς στην Ελλάδα; Τα νταλαβέρια με το Υπουργείο δεν θεωρούνται «επίσημη αλληλογραφία του κράτους»;

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Για όσους είχαν αυτή την απορία, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (ΔΙΣ) αποσαφήνισε στις 17/3/2008 τις θέσεις της σχετικά με το νομοσχέδιο για το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης που ετοιμάζει το Υπ. Δικαιοσύνης.

Η Εκκλησία δηλαδή δέχεται και ευλογεί την παραδεδομένη τέλεση του Γάμου κατά το Ορθόδοξο Τυπικό ενώ θεωρεί πορνεία κάθε άλλη «συζυγική» σχέση εκτός αυτού.

Συμπληρώνοντας:

…[η ΔΙΣ] είναι παντελώς αδύνατο να συγκατατεθεί στο διαμορφούμενο Νομοσχέδιο «Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης», η εφαρμογή του οποίου υποθάλπει και νομιμοποιεί βαρύτατα ηθικά αμαρτήματα και το οποίο σε περίπτωση εφαρμογής θα αποτελέσει καταστροφική βόμβα στα θεμέλια της χριστιανικής οικογενείας και όλης της ελληνικής κοινωνίας.

Για ποιές -ή μάλλον πόσες- όμως ‘χριστιανικές οικογένειες’ και για ποιά Ελληνική κοινωνία κάνει λόγο η ΔΙΣ; Οι εποχές όπου το ορθόδοξο τελετουργικό αποτελούσε (έστω άτυπο) μονόδρομο στις επιλογές των Ελληνικών ζευγαριών έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Πρόσφατο άρθρο της Ελευθεροτυπίας μας ενημερώνει ότι το 2006 σχεδόν ο ένας στους τρεις εν Ελλάδι γάμους (31.6%) ήταν πολιτικός. Το ποσοστό αυτό ακολουθεί συνεχή ανοδική πορεία τα τελευταία χρόνια.

Αν αναλογιστούμε ότι (α) τα Ελληνικά ζευγάρια που παντρεύονται στο δημαρχείο ουσιαστικά κλείνουν τη πόρτα στον θρησκευτικό γάμο και (β) την γενική προκατάληψη γνωστών/συγγενών υπέρ της παραδοσιακής εκκλησιαστικής τελετής, γίνεται αντιληπτή η άποψη μεγάλης μερίδας του Ελληνικού λαού για τη συμμετοχή της εκκλησίας σε ένα τόσο σημαντικό γεγονός της ζωής τους.

Το πρόσφατο πολύ καλό άρθρο του Αναγνώστη Λασκαράτου στο blog Ροϊδη Εμμονές για το άβατο Αγίου Όρους μπορεί να συνοψιστεί με μια λέξη: μισογυνισμός.

Έκανα ανάλογο σχόλιο και έλαβα απάντηση μια ακόμα φορά το συχνό (δήθεν) αντεπιχείρημα ότι «υπάρχουν γυναικεία μοναστήρια όπου δεν επιτρέπονται άντρες». Κάτι σαν τον αμερικάνικο νότο όπου μέχρι τη δεκαετία του 1960 υπήρχαν με το νόμο ξεχωριστά σχολεία, εκκλησίες, κτλ για τους κάτοικους ανάλογα με τη φυλή. Μαντέψατε ποιά από τις δύο ομάδες ανθρώπων έβγαινε επωφελημένη εκείνη την εποχή. Την ίδια κασέτα με τους αγιορείτες επαναλαμβάνανε οι άρχοντες λευκοί τότε: «Είναι παράδοση, είναι ιδιωτική περιουσία, είναι θρησκεία…».

Πάρτε το χαμπάρι. Ο κοινωνικός αποκλεισμός των γυναικών ζει και βασιλεύει.

Αντιγράφω από την σελίδα της Αμερικάνικης Πρεσβείας στην Αθήνα. Η ίδια προειδοποίηση υπάρχει και στα αγγλικά:

Σημειωτέον ότι το Προξενικό Τμήμα δεν μπορεί να προχωρήσει με την διαδικασία αίτησης βίζας για διαβατήρια βρεφών ή παιδιών με τυπωμένο όνομα «ΑΒΑΠΤΙΣΤΟ» ή «ΑΓΝΩΣΤΟ». Εάν έρθετε στην Πρεσβεία με «ΑΒΑΠΤΙΣΤΟ» ή «ΑΓΝΩΣΤΟ» στο διαβατήριο, η έκδοση της βίζας θα καθυστερήσει μέχρι να παραλάβουμε το καινούργιο διαβατήριο που θα περιέχει το πλήρες νόμιμο όνομα. Σας παρακαλούμε να επισκεφθείτε το Ληξιαρχείο για να ενημερώσετε τη ληξιαρχική πράξη γεννήσεως και να μεταβείτε στο αρμόδιο αστυνομικό τμήμα για να ζητήσετε ένα διαβατήριο με το νόμιμο ονοματεπώνυμο. Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή ως «ονοματοδοσία».

Αμφιβάλλω αν η παραπάνω οδηγία υπάρχει σε πρεσβεία των ΗΠΑ σε άλλη χώρα. Γιατί; Γιατί μόνο στην Ελλάδα εκδίδονται ληξιαρχικές πράξεις γεννήσεως που στο πεδίο «Όνομα» αναγράφεται «Αβάπτιστο» ή «Άγνωστο» από άσχετους ληξίαρχους οι οποίοι αδυνατούν να καταλάβουν τη διαφορά ανάμεσα στην βάπτιση και την ονοματοδοσία. Στο μυαλό του Έλληνα ορθόδοξου ο οποίος συχνά δεν απευθύνεται στο ίδιο του το παιδί με το όνομα του μέχρι ο παπάς να το βουτήξει στην κολυμπήθρα όμως no problem. Μόνο έτσι εξηγήται το φαινόμενο να τυπώνονται καθημερινά διαβατήρια με όνοματα «FNU» ή «Avaptisto» χωρίς κανένας υπεύθυνος να δίνει δεύτερη σκέψη στην κουταμάρα που πραγματοποιεί.

Ευτυχώς που υπάρχει το Υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ που συντηρεί πρεσβείες σε υπανάπτυκτες ηλιθιοκρατίες όπως η δική μας και αναγκάζει τους αγράμματους ιθαγενείς να πράξουν το αυτονόητο αν θέλουν να επισκεφθούν. Δεν τους απασχολεί ούτε το πόσο δυσανάγνωστος (κυριολεκτικά) είναι ο νόμος 233/1976 πέρι ληξιαρχικών πράξεων ούτε τα πέρι «προαιρετικής δήλωσης» που μας πλασάρουν δήμοι όπως της Θεσσαλονίκης και της Ορεστιάδας. Σκασίλα τους και πολύ σωστά. Τα βρέφη John Doe δεν έχουν θέση σε μια δυτική κοινωνία. Να τα χαίρεται η ψαροκώσταινα και να τα κρατήσει για πάρτη της λοιπόν.

Παλιούτσικο το θέμα αλλά τι να κάνουμε η Βικιπαίδεια είχε παλιά στοιχεία (σε περίπτωση που αλλάξει, όταν έκανα έρευνα έβγαζε σύνολο 148) και το site του Συμβούλιου της Επικρατείας (ΣτΕ) με δυσκόλεψε λίγο. Γεγονός είναι πάντως ότι 24 από τους 166 δικαστές του ΣτΕ απείχαν από τον φετινό αγιασμό στις 27/9/07, που τελέστηκε εκτός δικαστικής αίθουσας στο παρεκκλήσι του αίθριου του δικαστικού μεγάρου. Φέτος είναι η δεύτερη χρονιά που τελείται αγιασμός για την αρχή του νέου δικαστικού έτους. Πέρσι έγινε για πρώτη φορά με την αποχή 31 δικαστών αλλά εντός δικαστικής αίθουσας. Για όσους θέλουν να μαρκάρουν τα ημερολόγια τους στις 30 Νοεμβρίου έχει προγραμματιστεί να γίνει η σύγκλιση της Ολομέλειας του ΣτΕ για να ψηφίσει αν πρέπει καν να γίνεται αγιασμός.

Προσωπικά εγώ θα συμφωνήσω με τον sfrang και θα ήθελα απλώς να γνωστοποιηθεί ποιοι δικαστές παρέστησαν στον αγιασμό για να μπορεί να ζητείται η εξαίρεση τους όποτε υπάρχει εκδίκαση υπόθεσης με την ορθόδοξη εκκλησία. Το αν γίνεται εντός η εκτός δικαστικής αίθουσας ο αγιασμός δεν με απασχολεί καθόλου.

ΥΓ: Για όσους ενδιαφέρονται ιδού οι φιλότιμες προσπάθειες του Simon να αποσπάσει μια απλή απάντηση σε μορφή αριθμού από φοιτητές νομικής (επίδοξοι δικηγόροι δηλαδή). Με το χέρι μέτρησα τελικά τους δικαστές.

Διαβάζοντας το άρθρο του Ροϊδη για τον αγιασμό της ΔΕΘ αναρωτήθηκα με τη σειρά μου:

Ποιός θα κάνει τον αγιασμό της νέας Βουλής μετά τις εκλογές;

Παρακαλείται όποιος γνωρίζει να απαντήσει στο μείζον αυτό θέμα.

Έχουμε όλοι ακούσει και διαβάσει τις ιστορίες περί θαυμάτων που τελούνται είτε από αναστημένους νεκρούς είτε όταν είναι εν ζωή. Συνήθως είναι τόσο κουτές ή τόσο παλιές ώστε κανείς να μην ασχοληθεί να τις επαληθεύσει κάνοντας μερικές απλές ερωτήσεις. Να όμως μια περίπτωση όπου κάποιος πήγε να εντρυφήσει λίγο παραπάνω.

Ο δημοσιογράφος Adam Thomas από το Αμερικανορθόδοξο Ελληνοαμερικάνικο Greek Νews Online παρέλαβε ένα φυλλάδιο έξω από τον τοπικό ορθόδοξο ναό του στο Λονδίνο. Ανάμεσα σε άλλα περιείχε την ιστορία του «Μέγα Θαύματος στη Συρία«. Μια συναρπαστική αφήγηση της ιστορίας ενός ανώνυμου ζευγαριού από τη Σαουδική Αραβία που αντιμετώπιζε προβληματα γονιμοποίησης (προσέξτε ότι το άρθρο αποκαλεί τη γυναίκα στείρα και όχι τον άνδρα) και έταξε $20.000 στον ανώνυμο Συριανό ξεναγό και άλλα $80.000 στο Μοναστήρι της Παναγίας της Σεϊδανάγιας στη Συρία εαν έμενε η γυναίκα έγκυος. Γυρίζοντας από τη Συρία στη Σαουδική Αραβία το ζευγάρι αποκτά ένα υγιέστατο αγοράκι (που στοιχηματίζω ότι έμοιαζε στον ξεναγό). Γεμάτος χαρά ο άνδρας γυρνά πίσω στη Συρία και επικοινωνεί με τον ξεναγό για να του δώσει τα χρωστούμενα και να τον πάει στο μοναστήρι. Εκείνος καλεί δύο φίλους του και αντί να πάνε τον άνδρα στo μοναστήρι τον οδηγούνε σε ένα ερημικό τοπίο όπου του κλέβουν τα χρήματα και τον σκοτώνουν και τον τεμαχίζουν. Όπως οι κακοί στις ταινίες κάνουν το προβλέψιμο μοιραίο λάθος και δεν τον αφήνουν στο σημείο που τον σκότωσαν αλλά τον μεταφέρουν στο πορτ μπαγκάζ. Δυστυχώς όμως το αυτοκίνητο παθαίνει μια μηχανική βλάβη και σταματάει όταν βρίσκονται στην εθνική οδό. Εκεί ένας άλλος οδηγός που σταματά για να τους βοηθήσει (και αυτός ανώνυμος) βλέπει τα αίματα να τρέχουν από το αυτοκίνητο και ειδοποιεί την αστυνομία. Φτάνοντας εκεί αντικρύζουν όλοι τον άνδρα να βγαίνει ζωντανός από το αυτοκίνητο υποστηρίζοντας ότι η Παναγία του έραψε όλο το σώμα! Ο ξεναγός και η παρέα του μένουν έκπληκτοι και οδηγούνται στις «ψυχιατρικές φυλακές» (από το άρθρο αντιγράφω). Η κατάληξη της ιστορίας είναι ότι ο άνδρας αποφασίζει να αλλαξοπιστήσει και να γίνει ορθόδοξος αυξάνοντας τη δωρεά του στο Μοναστήρι της Παναγίας της Σεϊδανάγιας σε $800.000.

Γυρίζοντας λοιπόν στην πραγματικότητα, ο δημοσιογράφος Adam Thomas από το Greek News Online αποφασίζει να διερευνήσει την ιστορία αφού πρώτα είδε ότι κοντινά του πρόσωπα την είχαν χάψει αμασητί. Το άρθρο ολόκληρο εδώ:

Η εντύπωση που άφησε αρχικά το διήγημα στον συγγραφέα είναι η εξής:

After reading this story my first impression was one of cynicism. As far as I could see the ‘moral’ of the story was in 2 parts – neither of them particularly palatable: (1) The Orthodox religion should be viewed as being superior to that of Islam and (2) The church values financial donations above anything else. While I didn’t like the message these ‘morals’ were sending I didn’t give the story much further thought. The possibility that the story could be true never crossed my mind.

Αφού ερεύνησε όλους τους κρίκους της αλυσίδας του «χαλασμένου τηλεφώνου» που οδήγησαν στη δημοσίευση της παραπάνω ιστορίας -από τον ιερέα στον οποίο πρωτοαποδόθηκε στο Idaho των Ην. Πολιτειών μέχρι το πατριαρχείο στην Κων/πολη- χωρίς να μπορεί να την επαληθεύσει βέβαια, μιλά στον εμπιστευτό κοντινό του ιερέα και καταλήγει στα παρακάτω συμπεράσματα:

By this time I was also able to visit my own priest to get his view. I told him what had been happening and he quickly dismissed the story, telling me he didn’t believe it was true and was circulated by people who held an archaic version of our faith – he used the word ‘eemehroloyides’ or ‘old calendar’ to describe them. His words have given me some comfort. But I am still troubled by the fact that so many people within our faith are willing to believe far-fetched stories, simply because the name of religion has been attached to them.

While I have probably fallen just short of my aim to prove this story untrue beyond doubt, I have however found NO evidence that it is true and plenty of evidence that it is false.

While I celebrate the wondrous aspects of my religion, and believe that miracles do indeed occur, I also believe that faith needs to be tempered with logic. Whatever the merits of this particular ‘miracle’ story, it highlights a much more important issue. It is surely time for us to decide if we are part of a modern, forward-thinking faith, or an outdated monolith holding back its congregation from truly integrating with the intellectual realities of the modern world. We need to decide quickly what sort of a faith we want…because the real world is passing some of us by.

Βρήκε λοιπόν ο κος. Thomas τον μόνιμο αποδιοπομπαίο τράγο-τους παλαιοημερολογίτες! Οι παλαιοημερολιγίτες είναι που κρατάνε πίσω την ορθοδοξία από το να είναι ένα πιο προοδευτικό και μοντέρνο δόγμα (εδώ γελάμε).

Τις 364 μέρες του χρόνου, ο μέσος Έλληνας ζει την ανέμελη και καταχρεωμένη ζωή του μακριά από τις άδειες εκκλησίες. Την παραμονή του πάσχα όμως έχει την ευκαιρία να αποστάξει όλη την απωθημένη ορθοδοξία του μέσω των ακραίων εθίμων της κάθε περιοχής. Απολαύστε την βίαη και επικίνδυνη ηλιθιότητα του χωριού Βροντάδος μέσα από ένα αγγλόφωνο ρεπορτάζ: